Հիմա արդեն տարիների հեռավորությունն այնքան շատ է, որ ես արդեն մոռացել եմ թե ինչքան եմ կարոտել քեզ: Սովորել եմ ապրել առանց քեզ: Մի ժամանակ մենք անբաժանելի էինք, ամեն օր կողք կողքի.... իսկ հիմա լոկ քո անունն է մնացել իմ ներսում իմ փոստարկղերի գաղտնաբառերի տեսքով: Այսինքն օրվա ընթացքում ես քո անունը հիշում եմ բազմաթիվ անգամ: Անվանդ հետ մեկտեղ հիշում եմ քեզ: Իսկ դու... Իսկ դու երևի ինձ մոռացել ես /եթե իհարկե դու էլ ինձ պես չես վարվել/ :
Ինչևէ, բախտը մեզ նետեց կյանքի օվկիանի տարբեր ափերում, ու հիմա մեզ բաժանում են մայրցամաքն ու օվկիանոսը: Ու ես ուզում եմ այս հազարավոր կիլոմետրերի հեռավորությունից բղավել " Իմ հին ընկեր, ես հիշում եմ քեզ"